زخم یا آسیب پوستی از جمله عوارضی است که در اثر بروز هر نوع سانحه ای ممکن است به وجود آید. تصادف، جراحت، سوختگی، جراحی، مشکلات ناشی از گردش خون و دیابت و مواردی از این قبیل، هر یک به نوبه خود می توانند عاملی برای ایجاد زخم و آسیب پوستی باشند. در بسیاری از موارد، عدم رسیدگی به زخم و سهل انگاری در درمان آن می تواند عوارض پیچیده تری را در پی داشته باشد. عفونت، خونریزی و یا به جای ماندن اسکارهای قابل توجه از جمله این عوارض به حساب می آیند. همچنین ممکن است برخی زخم ها و سوختگی ها منجر به بروز آسیب های عضلانی، استخوانی و یا آسیب به مفاصل شود و ناحیه بعد از بهبود همچنان دچار سفتی و اسپاسم باشد و یا عضله و تاندون ها دچار اختلال شوند و فرد نتواند ناحیه آسیب دیده خود را به راحتی حرکت دهد و با انقباض شدید عضلانی مواجه شود. البته این عارضه با فیزیوتراپی قابل درمان می باشد.
فیزیوتراپی در زخم و سوختگی با هدف افزایش دامنه حرکتی عضو آسیب دیده، انعطاف پذیری، کاهش درد، بهبود گردش خون و ترمیم سریع تر بافت های آسیب دیده و ... انجام می شود و منجر به عملکرد بهتر و بهبود سریع تر فرد می شود.
شایع‌ترین زخم‌هایی که با فیزیوتراپی می‌توانند ترمیم شوند، شامل موارد زیر می‌شوند:
زخم‌های نکروتیک
زخم‌های دیابتی
زخم‌های وریدی یا شریانی
زخم‌های فشاری یا زخم بستر
انواع زخم‌های مزمن
زخم‌های جراحی که التیام پیدا نکردند
زخم اندام‌ها همراه با تورم