بروز چسبندگی یکی از عوارض انواع جراحی ها است. جراحی شکم و لگن، سقط_جنین , سزارین، برداشتن رحم، برداشتن آپاندیس، جراحی بای پس معده و جراحی های ارتوپدی لگن و ستون فقرات می تواند سبب بروز چسبندگی شود و عملکرد ارگان های احشایی را دچار اخلال کرده و یا حرکات کمربند لگنی و ستون فقرات کمری را محدود کند و در طولانی مدت کمردرد و آرتروز کمر و لگن را به دنبال داشته باشد و یا تنفس طبیعی هم دچار اختلال شده و انحراف ستون فقرات به جلو و طرفین باعث بروز بدشکلی هایی چون قوزپشتی و اسکولیوز می شوند. سردردهای با منشأ گردنی هم از دیگر عوارض ثانویه این چسبندگی هاست.
در زمان بروز چسبندگی خصوصا در نواحی شکم و لگن ،با مراجعه به فیزیوتراپی چسبندگی اصلاح می شود و محدودیت های ناشی از آن برطرف شده و بافت های سفت و کوتاه شده آزاد می شوند. در صورتی که زمان زیادی از جراحی گذشته باشد، درمان طولانی تر بوده و بیمار به جلسات بیشتری برای رفع چسبندگی نیازدارد.