دررفتگی لگن در نوزادان
فیزیوتراپی نادری:
دررفتگی مادرزادی مفصل لگن یکی از مشکلات شایع در نوزادان است و در صورت عدم تشخیص و درمان بهموقع، میتواند منجر به عوارض جدی در بزرگسالی شود. دررفتگی مادرزادی لگن (DDH – Developmental Dysplasia of the Hip) که قبلا به آن (CHD – Congenital Hip Dislocation) گفته میشد، وضعیتی است که در آن مفصل لگن نوزاد بهدرستی رشد نکرده و کاسه لگن کمعمق است.
شدت در رفتگی مادرزادی لگن در ناحیه مفصل ران در افراد مختلف متفاوت است. در اکثر این افراد حفره استابولوم شکل و یا عمق کافی را نداشته و نمی تواند سر استخوان ران را در خود نگه داری کند. در بعضی دیگر سر استخوان ران در بدو تولد کاملا خارج از حفره استابولوم است. در بعضی دیگر سر ران در حفره استابولوم هست ولی ناپایدار بوده و به آسانی از جای خود خارج و به آن داخل می شود. در بعضی از افراد هم لقی و ناپایداری مفصل ران با رشد بچه بیشتر می شود.
تمام نوزادان بلافاصله بعد از تولد باید توسط پزشک از لحاظ وجود این بیماری معاینه شوند.
مهمترین قدم در درمان دررفتگی مادرزادی لگن، تشخیص و درمان زودهنگام این مشکل است. اگر این بیماری در کمتر از ۶ ماهگی نوزاد، تشخیص و درمان شود، اکثر نوزادان هیچ گونه عوارضی را در بزرگسالی تجربه نخواهند کرد.
این بیماری در دختران بیشتر از پسران است و میتواند در هر دو طرف لگن یا فقط یک طرف لگن رخ دهد.
نشانه های دررفتگی ران:
عدم تقارن در طول پاهای نوزاد
چینهای نامتقارن در ناحیه کشاله ران
صدای تقه مفصل ران
محدودیت در دامنه حرکت به ویژه هنگام تعویض پوشک
فیزیوتراپی دررفتگی مادرزادی لگن یکی از روشهای موثر در درمان این مشکل است.
فیزیوتراپی به تقویت عضلات و افزایش انعطافپذیری مفاصل و تسهیل و بهبود حرکت و تعادل نوزاد کمک می کند.