فیزیوتراپی در زخم ها
زخم یا آسیب پوستی از جمله عوارضی است که در اثر بروز هر نوع سانحه ای ممکن است به وجود آید. تصادف، جراحت، سوختگی، جراحی، مشکلات ناشی از گردش خون و دیابت و مواردی از این قبیل، هر یک به نوبه خود می توانند عاملی برای ایجاد زخم و آسیب پوستی باشند. در بسیاری از موارد، عدم رسیدگی به زخم و سهل انگاری در درمان آن می تواند عوارض پیچیده تری را در پی داشته باشد. عفونت، خونریزی و یا به جای ماندن اسکارهای قابل توجه از جمله این عوارض به حساب می آیند. همچنین ممکن است برخی زخم ها و سوختگی ها منجر به بروز آسیب های عضلانی، استخوانی و یا آسیب به مفاصل شود و ناحیه بعد از بهبود همچنان دچار سفتی و اسپاسم باشد و یا عضله و تاندون ها دچار اختلال شوند و فرد نتواند ناحیه آسیب دیده خود را به راحتی حرکت دهد و با انقباض شدید عضلانی مواجه شود. البته این عارضه با فیزیوتراپی قابل درمان می باشد.
فیزیوتراپی در زخم و سوختگی با هدف افزایش دامنه حرکتی عضو آسیب دیده، انعطاف پذیری، کاهش درد، بهبود گردش خون و ترمیم سریع تر بافت های آسیب دیده و ... انجام می شود و منجر به عملکرد بهتر و بهبود سریع تر فرد می شود.
شایعترین زخمهایی که با فیزیوتراپی میتوانند ترمیم شوند، شامل موارد زیر میشوند:
زخمهای نکروتیک
زخمهای دیابتی
زخمهای وریدی یا شریانی
زخمهای فشاری یا زخم بستر
انواع زخمهای مزمن
زخمهای جراحی که التیام پیدا نکردند
زخم اندامها همراه با تورم